Skaten is altijd een beetje een buitenbeentje geweest in sportland. Begonnen op de straat en nog steeds vrijgevochten en niet al te strak georganiseerd. Ondanks het feit dat skateboarden is uitgeroepen tot Olympische sport. “We zien onszelf als ongeorganiseerde sport. Dat is ook de charme. De nieuwe generatie zit niet te wachten op te strakke regels en organisatie. Om 1 uur sport, dan naar het museum en dan nog wat met je vrienden chillen. Je wilt het allemaal tegelijk. Je wilt hangen en sporten met je vrienden waar, wanneer, met wie en hoe je wilt”, aldus Rinse Staal, directeur van Pier15 uit Breda.
Pier15 is dan ook veel meer dan een skatepark. “We staan voor de jongerencultuur. We hebben 1000 vierkante meter skatepark, een café, een poppodium/kantine en buiten 2000 vierkante meter met verschillende sportfuncties en nog meer horeca.”
Die combinatie zorgt ervoor dat Pier15 zich heeft kunnen ontwikkelen tot een echt clubhuis: “De aanjager, de huiskamer waar iedereen samenkomt en waar je door sport meer mensen ontmoet en jezelf kunt ontdekken.” Het begint allemaal met skaten. Dat is de passie en de kern. “Dat brengt alles samen en daar begint het, maar de cultuur en de ontmoeting staan bij ons centraal.” Met als gevolg dat bezoekers niet alleen komen om te skaten, maar ook om andere dingen te doen of vrienden te ontmoeten. “Mensen blijven soms wel 6 of 7 uur hangen en worden uitgedaagd. “
Urban Sports wint aan populariteit
De ruimte die Pier15 en het skaten in het algemeen bieden aan uitdagingen en ontwikkeling is wat skaten onderscheidt van andere sportverenigingen, vindt Staal “In Nederland is alles heel goed geregeld, maar alles is altijd gericht op de hoogst haalbare sportprestatie. Terwijl het ook om plezier en het sociale aspect zou moeten draaien. Dat vond ik zelf bij skateboarden. Daar kreeg je zoveel vrijheid. Je kunt het uren per dag doen en je ontmoet andere mensen. Het was spannend en uitdagend ook omdat het zo breed is en je op andere plekken komt met kunst en cultuur. Ik ben niet tegen verenigingen, maar je ziet wel de trend dat inwonersaantallen in steden toenemen en ledenaantallen van verenigingen afnemen. Dat heeft redenen. Je ziet dat urban sports aan populariteit wint. Dat is niet voor niks. Ik ben niet tegen verenigingen, maar de reden waarom urban sports het zo goed doen is wel belangrijk: het biedt veel meer vrijheid.”
Daarmee komt Staal op het belangrijkste advies dat hij heeft voor reguliere sportverenigingen. “Ik zou aan elke vereniging adviseren: haal de hekken weg. Als er iets niet uitnodigend is, is het naar een sportvereniging gaan. Je moet lid zijn en door een hek heen. Maar zou je die openbare functie voor iedereen niet veel meer voelbaar kunnen maken? Waarom zet je niet wat tafels tussen de velden waar mensen kunnen schaken. Waarom haal je die hekken niet weg en ben je uitnodigender voor veel meer mensen. Ook oude mensen. Er kan veel meer gedaan worden met de ruimte die de verenigingen nu beheren. Het kan veel intensiever gebruikt worden.” Met mogelijk omzetstijging tot gevolg. Pier15 is in het begin geholpen door lokale steun en subsidie uit Europa, maar op dit moment maakt subsidie slechts 5% van de begroting uit.
Gemeenten spreken een andere taal
Het klinkt als een sprookje, maar de weg hier naartoe was niet eenvoudig. Gemeenten spreken een andere taal dan skateboarders. Daar draait het nu eenmaal en niet helemaal onlogisch om regels, voorschriften en veiligheid. Heel wat anders dan ongeorganiseerde vrijheid. Maar gemeenten willen ook meer mensen in beweging krijgen. En ze zien dat urban sports daar een belangrijke rol in kunnen vervullen. “Het begint de afgelopen jaren te kenteren. Er zijn heel veel faciliteiten in de grote steden in Brabant. Het gevoel dat gemeenten er iets mee moeten lijkt te zijn doorgedrongen. Ik heb er vertrouwen in dat we langzaam dichter bij elkaar komen. Misschien hoeven ze ons alleen te faciliteren en doen wij de exploitatie verder zelf.”
Staal roept gemeenten op ‘regel-arme’ ruimtes te creëren: plekken waar veel kan en niet al te veel moet. Op zo’n plek is Pier15 ook ontstaan. “Er zit ontzettend veel positieve energie in mensen van begin twintig, wat nog onvoldoende benut wordt. Dat kun je als gemeente inzetten. Dat hebben wij ook gedaan. Je komt hier binnen als je 5 jaar oud bent en je gaat pas weg als je oud bent. We hebben ook veel veertigers rondlopen. Wederzijds respect is heel erg belangrijk in onze sport.”
De belangrijkste les…
De belangrijkste les van Staal is helder: “De belangrijkste les is met stip op nummer 1 die functiemenging: sport, cultuur en leisure. Die drie pijlers mengen. Dat is de toekomst. We zijn hier meteen begonnen met volwaardige horeca. Dat werkte heel goed. We zijn ook gaan uitbreiden op ons buitenterrein: een terras, basketball, een cultureel programma met exposities, bandjes. Dat was echt de heilige graal. Het publiek is heel breed. Ze worden uitgedaagd om dingen te proberen. Je ziet aanloop van kinderen en ouders die hier graag vertoeven. Probeer niet alles te splitsen maar zoek juist die combinatie. Dat zou ik iedereen aanraden. Dat is de belangrijkste les.”
Op 1 juli verschijnt het boek ‘URBAN SPORTS: hoe sportende jongeren zichzelf kunnen organiseren – en hoe gemeenten dat kunnen stimuleren, ondersteunen en faciliteren’.
Het boek, geschreven door Maxi Sellering, wordt gelanceerd het tijdens het online event URBAN SPORTS HEEFT DE TOEKOMST! Donderdag 1 juli van 09:30 – 12:00: Handvatten, tips en praktijkvoorbeelden om Urban Sports in gemeentes of organisaties te faciliteren!
Inschrijven voor het online event kan via: https://lnkd.in/egEpm6S
Dit is een interview in de serie Sportinnovatie Talks. Lees, kijk of luister.
Over de auteur(s) van dit bericht:
Journalist bij Fast Moving Targets.